Sessiz Çöküş: Türkiye'nin Toplumsal ve Ekonomik Buhranı

Türkiye'nin ve Türk toplumunun şu anki hali pek iç açıcı değil; aksine, giderek kötüleşiyor. Şiddet eğilimleri, ekonomi, adalet ve eşitlik kavramlarıyla doğrudan ilişkilidir. Şiddet, kimi zaman temelsiz gibi görünse de aslında birçok faktörün birleşimiyle ortaya çıkar: aile içi sorunlar, geçmiş travmalar ve belirsiz bir gelecek kaygısı gibi etkenler bu durumun temel taşlarını oluşturur.

Son yıllarda Türk toplumu büyük bir dönüşüm geçirdi. Artık mutsuz bir halk olduğumuz sıkça dile getiriliyor ve bunu bizzat hissediyoruz. Ancak, bu mutsuzluğun farkında olan halk, şu an için sessiz bir protesto içinde. Sessizlik, farkındalığın yayılmasını sağlarken aynı zamanda tehlikeli bir hal alıyor. Çünkü sessizlik, eylemsizliği beraberinde getirerek halkın gücünü köreltiyor.

Bunu şöyle bir örnekle açıklayabiliriz: Üniversite sınavına hazırlanan Muhammed, her gün çalışmak için detaylı programlar yapıyor ve bu programları yazmak için saatlerini harcıyor. Yıl boyunca toplamda 365 saati yalnızca program yazmaya gidiyor ve sonunda istediği başarıyı elde edemiyor. Burada, enerjinin yanlış yönlendirilmesi söz konusu. İşte halkın durumu da böyle: Farkındalık artsa da harekete geçmeyen toplum, sessizlik içinde kayboluyor.

Halkı suçlayamayız çünkü mevcut yönetim, sessizleştirme politikasını ustalıkla sürdürüyor. Her gün yeni suçlar üretiliyor, yeni insanlar tutuklanıyor. Cezaevlerindeki IQ oranı arttı bile diyebiliriz! Şaka bir yana, Türkiye'yi ileri taşıyabilecek aydınlarımız yıpratıldı. Ekonominin yönetilememesi, adaletin sağlanamaması ve eşitlik ilkesinin yok sayılması, bir ülkenin en temel dinamiklerini yok eden faktörlerdir.

Peki, bu duruma nasıl gelindi? Adım adım… Kendi çıkarından başka bir şey düşünmeyen, devleti hükümetle karıştıran, "Bana dokunmayan yılan bin yaşasın" anlayışıyla hareket eden bireyler sayesinde. En büyük tehlike, kötü bir noktaya gelmek değil; oraya yavaş yavaş gelmek ve bunu kanıksamak. Toplum, susturula susturula sesini çıkaramaz hale getirildi. En kötüsü de umutların halkın elinden alınmış olması…